podi és podi

domenica 9 marzo 2025

Snowpodi

 IT-ESP

IT Ci siamo incontrati dieci anni fa ed è stato un amore a prima vista. Avevo deciso di stare insieme per sempre e ciò significherebbe un grande cambiamento. Dovremmo vivire solo in posti sotto zero, d'inverno in alta montagna e durante la nostra estate potremmo scegliere tra il Circolo Polare Artico oppure l'Australia o si vedrebbe dove ci potrà convenire meglio.

Durante l'inverno e all'inizio della primavera tutto andava benissimo, il nostro amore era solido, io avevo acquistato vestiti adatti al freddo e Snowpodi continuava nudo senza problemi, Col passare del tempo, avevamo iniziato a scegliere una nueva destinazione in cui vivere. Per la prima stazione considerammo di andare al nord, forse la Norvegia o la Svezia, ma l'aria condizionata della mia macchina non non fu abbastanza forte e l'amore andò in pezzi tra pochi minuti...

Snowpodi, lo sapevamo dall'inizio, dall'acqua veniamo ed all'acqua ritorneremo... 


ESP Conocí a Snowpodi el 8 de marzo de 2009 y fue vernos y pensar que ya no nos separaríamos nunca. Consciente de que la climatología jugaría contra nosotros e intentaría disolver nuestro "flechazo" ya hice una proyección de futuro en la que viviríamos siempre en zonas frías del planeta. En invierno nos bastaría nuestro Pirineo, lugar donde nos conocimos, pero a medida de que los meses lo fueran caldeando deberíamos escoger otras zonas. La primera "temporada de siempre juntos" iríamos al norte de Europa, pienso que Noruega podría ser suficiente, pero siendo consciente de los inconvenientes del viaje y para que no nos sucediera lo que la versión italiana de este "racconto spezzato" me ha hecho ver me adelanté a los acontecimientos.

Así que me hice con un cubo de capacidad de 10 litros, le dije a Snowpodi que se metiera allí, que no tuviera miedo, y subimos a mi coche, directos a Hammerfest, donde reconstruí a Snowpodi como pude. Él me decía que no se sentía el mismo y hasta principios de mayo se fue manteniendo en su nueva forma pero poco a poco fue menguando... Hammerfest no era tan frío como pensaba y una tarde, después de volver de hacer la compra yo, me lo encontré totalmente disuelto y con restos de su líquido esencial por todo el jardín, lugar donde había estado viviendo las últimas semanas.

Nada, que del agua venimos y en agua nos convertiremos.

PODI-.

4 commenti:

  1. Un relat molt tendre, a més de l'aigua en què ens convertim, l'amor també pot ser així, apareix i desapareix quan menys t'ho esperes. ;-)
    Molt divertida la foto.
    Aferradetes, Carles.

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Moltes gràcies,
      evidentment, quan van fer-me la foto no tenia ni idea que podria inspirar-me aquesta "storiella".

      podi-.

      Elimina
  2. Almeno hai il ricordo di una bella amicizia :-D

    RispondiElimina