podi és podi

martedì 30 dicembre 2014

Piano Obert a Can Deu


CAT-IT-ESP



Qui toca el piano a la cafeteria del centre cívic barceloní de Can Deu? podries ser tu si en sabesis, de tocar-lo, i els hi demanessis permís. És allò que ells presenten amb el nom de piano obert
---------------------
Un pianoforte la cui musica prende il colore dell'ambiente. Chissà se non sia così e forse è l'ambiente che prende i colori della musica proveniente del pianoforte.

Can Deu è un caffè del Comune di Barcellona; a un centro civico. Se tu sapessi suonare il pianoforte potresti anche tu suonare quello di Can Deu... (ma prima di farlo devi richiederlo al personale del centro civico!)
---------------------
En aquella cafetería, dentro del Centre Cívic de Can Deu, había un piano que en aquel momento estaba cerrado. Parecía ornamental, que hubiera sido tocado en tiempos lejanos y que hubiera acabado en un rincón cualquiera antes de ser desechado. Pues no, tiene una "vida" actual, sin que ello no quiera decir que no haya tenido también un importante pasado, cosa que desconozco. Su actualidad se presta a quien se ofrezca a tocarlo, con la autorización previa de los responsables del local, claro; a eso, dichos responsables lo llaman "piano obert" - piano abierto -, aunque yo me lo encontrara cerrado.

PODI-.

sabato 20 dicembre 2014

Guan Qian Jie - Suzhou


IT-ESP-CAT


Suzhou - primavera 2009

Guan Qian Jie è il nome di una strada e Suzhou la città in cui si trova (Cina è il Paese). Non ho visitato le aree rurali e quindi non conosco come può essere la vita; neanche posso dire come è la vita in città, nella Cina, ma i quindici giorni che ci sono stato ho visto uno stile di vita che non è troppo diverso a quello che conosciamo come "occidentale", almeno nelle manifestazioni esterne più visibili.. Guan Qian Jie vuol dire "una strada di fronte a un tempio".
----------------
Guan Qian Jie es una calle peatonal de Suzhou, China. Las formas de vestir, de pasear, las cosas que se publicitan,... muy similar a lo acostumbrado en Europa, al menos en ciudades grandes del Este de China. El nombre de esta calle viene a querer decir algo así "calle frente al templo".
------------------
Un carrer de vianants a una ciutat xinesa, un carrer comercial que podria passar per un típic carrer de botigues d'una de les ciutats de "per aquí". És el carrer "Guan Qian Jie", que sembla ser que vol dir "carrer davant el temple". La ciutat és Suzhou, que no és pas cap poble, té uns 10.000.000 h. Està a la Xina Oriental, molt a prop de la Costa Est del país.

Ja es veu, McDonald's, Kentucky Fried Chicken, gent passejant...

PODI-.

giovedì 18 dicembre 2014

Via delle scuole - Pompei


IT-ESP-CAT



Pompei, novembre 2012. Si passeggia per la via delle scuole cercando di pensare ai passeggianti che ore prima della gran catastrofe dell'anno 79 d.C potessero anche passeggiare per queste strade senza nemmeno immaginare quello che accadrebbe loro...

Non sapevano che quella montagna fosse un vulcano, non sapevano perché precipitavano piccole pietre dal cielo, nè perché si addormentavano...

In fondo, il Vesuvio.
-------------------
Calles cuya conservación actual ayudan a reflexionar y pensar en cómo podría ser la vida en aquella ciudad hace más de 2000 años y de que manera tan abrupta, inesperada e inconcebible para sus habitantes todo se detuvo entre el 24 y el 25 de agosto del año 79 D.C....

Inconcebible, ni siquiera sabían que aquella montaña fuera un volcán y mucho menos qué podía implicar que lo fuera... Aquella montaña, el Vesubio, es la del fondo de la calle.
-------------------
La primera vegada que vaig estar a Pompeia els esdeveniments que van abatre Pompeia l'any 79 DC i que la van destruir van colpir-me degut al bon estat de conservació de les seves ruïnes. Diguem-ne que va ser una destrucció "conservativa", si el terme té cap mena de lógica... El material vulcànic va anar sepultant la ciutat fent caure tan sols els sostres de les cases degut al pes però conservant la major part de les parets "gràcies" a que la deposició de petitíssimes pedres va fer-se a un ritme lent però implacable... Les seves gents, que no tenien idea de què succeïa, van morir sepoltats, adormiscats pels gasos que el Vesubi els va enviar...

Al final del carrer, el Vesuvi.

podi-.

martedì 16 dicembre 2014

Rua del Villar


ESP-IT-CAT



En un momento en que la lluvia daba un poco de tregua, aunque no total, la gente volvía a ocupar las calles fuera de los soportales, que en la Rua del Villar presentan una curiosa discontinuidad debido a que unas ordenanzas de 1866 disponían que las nuevas construcciones que sustituyesen a las que estuvieran deterioradas debían hacerse sin soportales para dar mayor amplitud a la calle. Es el casco antiguo de Santiago de Compostela.
----------------
Il centro storico di Santiago de Compostela - San Giacomo di Compostela - prende la forma di un borgo medievale, con piccole strade piene di portici a tratti perché una disposizione ordinava che le nuove costruzioni fossero fatte senza i portici affinché ci fosse una maggior larghezza.
---------------
Momentàniament va afluixar de ploure i vam tornar a sortir dels porxos, a trams intermitents en molts carrers de Santiago, per gaudir d'un altre vessant del carrer, doncs quan vas per dintre el carrer sembla un altre. Al 1866 es decidí que les noves construccions devien deixar un ample de carrer més gran i que, per tant, no tindrien la zona porxada, si bé les que estiguessin en bon estat la conservarien. És la Rua del Villar, a Santiago de Compostela.

PODI-.

domenica 14 dicembre 2014

Bologna - strada maggiore


IT-ESP



Vista dalla Torre Asinelli
(novembre 2013)

La torre degli Asinelli, alta 97 metri, permette osservare Bologna dall'alto. Dopo i 498 gradini solo resta che fare gli scatti ai quattro punti cardinali e rilasarsi un po'. Quella che vediamo in mezzo è la strada maggiore, in cui avevamo il nostro albergo. Prima della zona nebbiosa, in strada maggiore, si vede la torre di Santa Maria dei Servi; a destra dell'immagine si può vedere Santo Stefano, una delle chiese caratteristiche a Bologna.

A me piace salire ai punti elevati delle città dopo avere visitato i suoi quartieri per potere individualizzare i posti che ho già visitato. La sera calava e non eravamo sicuri di salire ma la luce del giorno aspettò a che fossimo in su prima di spegnersi. Bologna dall'alto è una città rossa; non è invano che Bologna sia nota como "la dotta, la grassa, la rossa".
----------------
La noche estaba al caer y no estabamos seguros de que mereciera la pena subir... La torre degli Asinelli es el punto más alto de la ciudad y desde allí se divisaban todas las calles, iglesias y zonas que habíamos ya visitado. Aún tuvimos luz diurna para verlas.

Esta fotografía casi aérea nos costó 498 escalones para salvar los 97 metros desde el suelo. La vía que parece dividir la ciudad, en el centro de la imagen, es la strada maggiore, donde se localizaba nuestro hotel. A la derecha de la foto, una iglesia, San Esteban - Santo Stefano -.

El aspecto rojizo de la ciudad, al menos desde lo alto, da a Bolonia el sobrenombre de "la roja", entre otros, pues se le conoce como "Bolonia, la docta, la grassa, la roja".

PODI-.

giovedì 11 dicembre 2014

El cuco de Lourizán - plaza de Mazarelos


ESP-IT



La plaza de Mazarelos, Santiago de Compostela. ¡Cómo llovía! yo buscaba unos palacios o monasterios o... no sé, la guía que llevaba me aconsejaba verlos, pero la lluvia no me dejaba encontrarlos. Estaba en el supuesto sitio y solo tenía ante mi la estatua de Eugenio Montero Ríos, llamado el Cuco de Lourizán, un político español, de Santiago, que murió en 1914, hace 100 años, y que pese a su importancia en la política del siglo XIX, solo hoy sé quién es; ni siquiera la guía hablaba de su estatua... Como acabo de leer en la Voz de Galicia, la historiografía española lo trató como a un personaje menor, y la gallega se desentendió... Los palacios y monasterio estaban ahí, a tocar de mano, pero ni Eugenio Montero ni palacios vi... ¡Cómo llovía!
-----------------------
Questo monumento rappresenta Eugenio Montero Ríos, un politico Spagnolo nato a Santiago di Compostola. Fu importante nell'Ottocento, ma vi posso assicurare che non è un personaggio noto in Spagna abbenché sia stato un politico importantissimo... Quel giorno pioveva abbastanza, io e il mio ombrello cercavano dei palazzi che la mia guida indicava imprescindibili da vedere, ma non trovavo niente... Soltanto questa piazza e la statua del dimenticato politico. Pioveva tantissimo...

podi-.


lunedì 8 dicembre 2014

La volta d'en Bufanalla

IT-CAT-ESP



Carrer de la volta d'en Bufanalla - Barcelona

El Born non è mai stata un'area pericolosa. Fino all'anno 1971 c'era un mercato importantissimo che conferiva il modo in cui i negozi erano distribuiti nel quartiere. La vita girava intorno al mercato. Dopo il 1971 il mercato chiude le porte e in modo lento ma inarrestabile i negozi fanno lo stesso... La vita commerciale si dileguava...

Oggigiorno è un quartiere turistico (il quartiere si chima in realtà la Ribera e il cosidetto Born è un'area piccolissima di quello), con negozi di ristorazione, appartamenti turistici... C'è molta vita in strada; ma prima di questa reviviscenza non era un posto pericoloso anche se ci sono interessati a farci credere che era così.
-------------------
La zona del Born, que es troba al barri de la Ribera - Barcelona - no té ja res a veure amb el barri que existia al costat del mercat que va tancar l'any 1971. El mercat se n'anà a un lloc més adient per als nous temps (Zona Franca) i el barri va entrar en una mort comercial progressiva... Però no era un lloc perillós; si més no, jo que visc molt al costat, no l'he pas percebut així encara que avui en dia se'ns vulgui dir als veïns que en això havia esdevingut (será per probar si així acceptem el tema turístic amb ulls de solució i no pas de problema).

---------------------
La calle de volta d'en Bufanalla... es la que se mete bajo el arco que vemos, estos arcos, en catalán, se llaman "arcs" pero también "voltes". Y el tal Bufanalla parece ser que era algún vecino que llevaba dicho mote: Bufanalla, sobre el cual no he logrado saber nada más.


¿será el paseante el llamado "Bufanalla"?

podi-.

martedì 2 dicembre 2014

nebbia - boira - niebla (ELS PORTS)


IT-CAT-ESP

IT C'era la nebbia, non si vedeva niente, non si sapeva se ci fosse qualcosa da vedere, il buio, la paura,... e subito, pare che ci sia una casa, un rfugio,... in ogni caso, qualcosa da vedere!

Tra i rifugi di Font Ferrera e Nou Refugi Caro.



CAT Un punt sense determinar entre els refugis de Font Ferrera i el Nou Refugi Caro, als Ports de Tortosa i Beseit... Hi havia boira... Encara no plovia intensament,
com acabà fent-ho.
(maig 2008)
--------------
ESP Cuando sales y ves que hay niebla, es que no ves... Algo así reza un anuncio radiofónico referido a la circulación viaria. En la montaña es lo mismo; cuando sales y ves que hay niebla, es que no ves...

Fue mayo de 2008, realizando una etapa de los llamados "estels del sud" (para mí "estels blaus del sud") en los Puertos de Tortosa y Beceite. Íbamos del refugio de Font Ferrera al Nou Refugi Caro; una etapa que empezó bien, siguió con niebla, acabó con lluvia intensa...

PODI-.

sabato 29 novembre 2014

2 CV ROSSA - ROJO...


ESP-IT-CAT



El 2 Caballos (2 CV), Citroën,... Ahora ya casi es un clásico, como el 600, los escarabajos de Wolkswagen, las Vespas o las furgonetas también W. De hecho, también los 2 Cavallos tienen sus encuentros, carreras especiales...

Probablemente ahora tenga más prestigio que cuando era un coche habitual,
ya que nunca fué un superventas como el 600, al menos en España.No puede decirse lo mismo de Francia..


Io credo che la 2 CV sia stata la macchina che ha occupato il posto
in Francia della Fiat 500 italiana o la Maggiolino tedesca.

Oggigiorno è già una macchina classica, partecipa in gare che hanno lo scoppo di radunarle, ci sono mostre, e soprattutto i suoi proprietari le portano con più fierezza che negli anni che fu una macchina abituale nelle nostre strade.
---------------------
Per on circula aquest "dos cavalls" abans hi havia una riera; ...la riera de Capaspre, a Calella, al seu últim tram abans d'arribar al mar, a la platja de Garbí. De fet, la riera continua sent-hi; a sota, en forma de túnel, amb la qual cosa el poble ha guanyat un passeig ben diferent a com era abans.

PODI-.

giovedì 27 novembre 2014

Mapfre - bicing - Arts

CAT-IT-ESP

mapfre i arts

Cau una tarda de novembre i el sol acarona lleument en els seus últims moments les torres Mapfre i Arts dels Port Olímpic... Després l'escenari cambiarà i tot serà nit i les bicis es cobriran d'aquella humitat que direm rosada.
In attesa di qualcuno che ne prenda una.

In attesa che il sole cali,
i due più famosi grattacieli a Barcellona raccogliono gli ultimi raggi solari
------------------------------
El sol de noviembre cae y el mar cercano espera su ausencia para dejar un manto de humedad sobre los sillines de las bicicletas que permanecerán a la espera de que alguien las precise.

PODI-.

martedì 25 novembre 2014

Piazza Duomo - Vittorio Emanuele II


IT-ESP

Due elementi che riguardano al primo re d'Italia - Vittorio Emanuele II - in piazza del Duomo a Milano: il monumento equestre e la porta delle Gallerie che i milanesi hanno dedicato a lui. Il monumento rappresenta il re nella battaglia di San Martino.

Milano... questa piazza è il cuore per i turisti. Per i milanesi non lo so; per i turisti sì; alcuni l'unico posto che hanno visitato a Milano è piazza del Duomo. 

Milano, Duomo, Vittorio Emanuele II, Gallerie, monumento


Julio 2013 - piazza del Duomo - Luglio 2013

El arco gigante, ¿lo veis? entramos y estamos en las galerías de Víctor Manuel II, el primer rey de Italia. La figura ecuestre también es de él. Salimos de las galerías por otro arco similar y ...La Scala de Milán. ¡Ah! a la derecha de la imagen - no se ve - estaría el Duomo, la Catedral de Milán, que merece post aparte.

PODI-.

domenica 23 novembre 2014

Argenteria a la nit


IT-ESP-CAT




Quindici anni fa, per questa strada le macchine, le moto,... giravano senza restrizioni. C'era l'asfalto e c'erano i marciapied; anche le macchine parcheggiate. Oggi è una via pedonale; el carrer de l'argenteria in cui secoli fa si lavorava con l'argento e altri metalli per fare le più preziate gioie del Mediterraneo...
il centro storico di Barcellona...
--------------------------
La calle Platería, en realidad carrer de l'Argenteria, tuvo también por nombre el de carrer del mar. Hoy en día es paso de auténticas riadas de turistas que se mueven por los alrededores de la basílica de Santa María del Mar. Hasta hace más o menos tres o cuatro años era relativamente fácil llegar a casa en bicicleta por aquí; hoy es imposible. Hasta hace unos quince años, lo habitual era ir en coche.
--------------------------
El carrer de l'Argenteria sempre va ser per a mi - de petit - la calle Platería. Ara ja bastant acostumat al nom en Català, del que no acabo d'acostumar-me és de la quantitat de gent que el freqüenta, no només turistes estrangers, molts són "turistes" a la pròpia ciutat. "Argenteria" de dia, feia joies de prestigi segles enrere; "Argenteria" de nit és ella mateixa una joia, si més no en aquest petit tram no "contaminat" per la Via Laietana.

PODI-.

mercoledì 19 novembre 2014

Capitanía General - A Coruña


ESP-IT

En la Ciudad Vieja de A Coruña, la plaza de la Constitución alberga el edificio de Capitanía General. Por la mañana, dos días antes del 12 de octubre, hubo una pequeña parada militar. No hay fotos, podían hacerse e hice, pero al final del día se borraron todas... (¡es la segunda vez que me ocurre esto!) Por la tarde intenté "recuperar" algunos lugares.



A Coruña, siamo nel Centro Storico, il quale non è molto appariscente. Questa è la sede della Capitaneria, il posto dove c'è il Capitano Generale delle diverse regioni militari spagnole. Al mattino c'era stata una piccola parata militare - due giorni dopo sarebbe la Festa Nazionale. Non ci sono foto della parata poiché poche ore dopo avrei perso tutte le foto del giorno... (la seconda volta che mi succede questa tragedia!!)

PODI-.

mercoledì 5 novembre 2014

19;21 - enginyers


IT-CAT-ESP



Sono le 19,21... Un orologio di strada. Il tempo, l'uomo l'ha sempre voluto misurare e non sempre è stata un'impresa facile, soprattutto quando si è voluto riuscire una buona esattezza. Gli orologi moderni, su quali non dobbiamo occuparci ogni giorno se avanzano o vanno lenti, sono cosa del XVIII secolo e la navigazione maritima è stata la movente.
-----------------------
L'edifici de la Caixa d'Enginyers, a la Via Laietana, té un dels rellotges més senzills però potser també dels més elegants, dels que conec a Barcelona - per al meu gust -. Barcelona no en té tants, de rellotges de carrer, si comparem amb Londres o Roma, per dir dues ciutats que estan inundades de rellotges, ja siguin públics o privats - a botigues o altres negocis -.
-----------------------
Caminando sin reloj éste es uno de los que me informan si "voy antes o después" de lo acostumbrado cuando paso por aquí.
Caminando sin reloj también se aprende a localizar estos relojes .
Hoy, que todos solemos llevar un reloj - aunque sea el del teléfono -,
¿miramos estos relojes que están en nuestras calles?

PODI-.

lunedì 3 novembre 2014

Longitud - Dava Sobel



ESP

Hasta el S. XVIII la navegación marítima tenía un problema sin resolver que le era capital. Podía saberse con gran exactitud la latitud en la cual se encontraba una nave a través de las estrellas pero no podía determinarse en qué longitud. Es decir, se podía saber cuánto al Norte o a Sur se estaba pero no cuánto hacia el Este u Oeste respecto un punto determinado.

Y es que el cielo se ve igual si estamos cientos de kilómetros hacia el este que hacia el oeste; la única variación reside en el momento en el cual empiezan a aparecer las diferentes constelaciones por el Este (cuanto más hacia el Oeste estemos situados, más tarde lo harán) o en el momento del ocaso, el mediodía o el alba, que también son más tarde cuanto más al Oeste nos situemos..

Es decir, si lleváramos un reloj que nos diera la hora de un punto conocido - por ejemplo, Londres; ...pero podría ser cualquier otro - y viéramos cuánta diferencia de tiempo obtenemos con respecto a la hora local - calculada con el mediodía solar -podríamos saber a cuántos grados de longitud respecto de ese punto nos encontramos. Por ejemplo, si la hora de Londres, en el momento en que fuera mediodía en el punto donde nos encontráramos (o sea, las 12:00), fuese las 13:00 querría decir que estamos a 15º W respecto del meridiano 0º (escogido arbitrariamente como aquel que pasa por Greenwich, en la actualidad, si bien no siempre fue así).

¿Porqué una hora de diferencia horaria corresponde a 15 grados? La Tierra gira sobre sí misma (360º) en 24 horas, por lo que en una hora habrá girado 15º (360º:24h = 15º/h)

Entonces, sencillo. ¿Porqué no llevaban un reloj y hacían estos cálculos? La respuesta no puede ser tampoco más sencilla: no había relojes lo suficientemente precisos; todos ellos podían adelantar o retrasar hasta 15' al día siendo inútil todo cálculo realizado con ellos. En realidad, en algunas naves llegaban a viajar multitud de relojes destinados a contrarrestar los adelantos de unos con los atrasos de los otros para conocer algo tan obvio como la información que recibimos hoy al mirar nuestra muñeca de un solo vistazo: la hora.

No poder determinar la longitud ocasionó múltiples pérdidas que tienen que ver con no saber llegar a islas que habían sido descubiertas con anterioridad pero que no fueron ubicadas con unas coordenadas correctas, con múltiples naufragios, pérdidas por el océano con la subsiguiente muerte de muchas tripulaciones...

Hasta el descubrimiento del Nuevo Mundo y la expansión por el Pacífico, las rutas marcadas para la navegación no se alejaban excesivamente de las costas; se accedía a Asia, a la India (o las indias) rodeando África y encontrando multitud de referencias terrestres que permitían autolocalizarse con relativa facilidad.  A partir de que se empezó a atravesar el Atlántico y con los descubrimientos en el Pacífico, estas referencias terrestres dejaron de existir. De hecho, Cristóbal Colón creyó haber llegado a las Indias cuando topó con América; de haber sabido en qué Longitud se encontraba habría tenido pistas de inmediato para darse cuenta de que era imposible haber llegado tan lejos.

Así pues, hacia mediados del siglo XVII y hasta entrados en el XVIII, Inglaterra y Francia compitieron ferozmente por hallar alguna forma para determinar la longitud en la que se econtrasen sus navegantes. Inglaterra llegó a ofrecer un premio de 20.000 libras a quien diera con una solución definitiva (una auténtica fortuna en la época). No solo eran los países los que entraron en una carrera investigadora, lo fueron a su vez las diferentes ramas de la ciencia que pretendían obtener dicha solución: Astrónomos y relojeros... ¿Relojeros? bueno, de hecho un único relojero que en realidad nunca tuvo estudios como tal: John Harrison, que ideó un reloj insólito hasta entonces y de una precisión casi que actual.

Los astrónomos no podían concebir que la solución no viniera de la interpretación de complicadas pero fiables cartas celestes. Harrison estuvo totalmente seguro de que la única forma posible era llevando a bordo un reloj "fiable". Dedicó toda su vida, alrededor de 80 años, a la concepción, confección y perfeccionamiento de un reloj ultrapreciso pero sobre todo a la aceptación por parte de los comités científicos de la época de que así era, teniendo que pasar por pruebas rigurosísimas más encaminadas a desacreditar su invento que a confirmar su valúa (muchos de sus jueces eran astrónomos).




Este libro nos narra la historia des esa batalla por conseguir la aceptación de los relojes de Harrison como método fiable para el cálculo de la longitud. "Relojes", porque llegó a fabricar hasta cuatro modelos: los H1, H2, H3 y H4.

El relato no es una novela si bien podría serlo. Umberto Eco dijo sobre el mismo "este libro no es una novela; es una historia verdadera que se lee como una novela". Fue después de haber leído l'isola del giorno prima (en Italiano), del propio Eco, que picado por la curiosidad del tema escogí "Longitud".

Tan sencillo como poseer un reloj preciso; ...tan difícil como eso mismo, precisamente.

PODI-.

domenica 26 ottobre 2014

Can Gat - Riera de Sant Segimon


CAT-IT-ESP



El barranc, la vall,... correspon a la riera de Sant Segimon, al Montseny, la tardor del 2008, al novembre. La casa amb la torre amb teulada de punxa és Can Gat. Això era una excursió que passava pel Gorg Negre per on aniríem a Sant Segimon. Cercàvem colors de tardor i vam trobar-los.


Can Gat è la casa che si vede in centro. Siamo nel Montseny, provincia di Barcellona, autunno 2009. Andavamo alla ricerca dei colori tipici dell'autunno, malgrado che non sia facile trovarli nella vicinanza di Barcellona.
--------------
9 noviembre 2008 - Montseny

La excursión que hicimos tenía como excusa pasar por el Gorg Negre, una pequeña poza. El hecho de hacerla en otoño respondía también a las ganas de encontrar colores en el bosque. Haberlos los hay, aunque no sean extensiones muy expectaculares.

PODI-.

venerdì 24 ottobre 2014

Sant Sebastià, Mapfre i Arts


CAT-IT-ESP

Una tarda d'un final de mes d'un gener d'un any proper... El Sol es ponia, s'havia ja aponentat per a la Torre de Sant Sebastiá. Els moradors de les Mapfre i Arts encara gaudien per uns minuts d'una magnífica posta (i jo, com a observador una mica més llunyà, també).



Il confine tra il pomeriggio e la sera; tra il regno della luce e il regno del buio; l'addio del Sole, il suo saluto, ...il tramonto.
-----------------
La noche está al caer, pero antes el Sol nos saluda de forma espectacular, nos llama la atención, intenta irse sin disimulo, que seamos conscientes de que en breve no estará...

PODI-.

venerdì 17 ottobre 2014

L'isola del giorno prima - Umberto Eco


IT-CAT-ESP

Un libro che tratta sulla gara che c'era tra gli inglesi e i francesi per scoprire il modo di fissare la longitudine. Parliamo dei XVII e XVIII secoli e la navigazione. I naveganti potevano determinare la latitude sulla quale stavano (attraverso gli astri) ma non erano in grado di stabilire la longitudine... Lo scoglio fondamentale c'era sapere con esattezza l'ora di Londra (o Parigi, a seconda della nave) per potere dire a quale differenza oraria stava la nave (quando nei musei vediamo tanti orologi di quest'espoca, possiamo capire la sua importanza). Fino all'arrivo degli orologi di precisione (John Harrison) questo era pratticamente impossibile.

Un uomo naufraga nel Pacifico e arriva a una nave - il Daphne - abbandonata davanti due isole. Lui pensa che sia arrivato al meridiano 180; cioè il posto in cui inizia il giorno; gli antipodi... A Oriente sarebbe il giorno di ieri, a Occidente, oggi (se ci trovassimo a Occidente di questo meridiano).

Nel frattempo che è da solo nella nave, scrive lettere; lettere d'amore a una sua amata... Queste lettere ci rapportano tutta la storia del nostro protagonista, Roberto della Griva, e serve a Eco per mostrarci diverse vicende dell'epoca: l'assedio a Casale - Monferrato -, una lotta tra spagnoli e francesi; ci sono occhiolini a Giordano Bruno -penso io- nel personaggio di Saint Savin; le polvore di simpatia (una cosa di streghe).

In quest'epoca si pretende adattare la scienza assunta con la religione e rifiutare la scienza nuova che non è ancora stata totalmente provata.



A un punto del romanzo Roberto inizia, independentemente delle lettere, un romanzo immaginario. Un romanzo dentro del romanzo... Per noi, può essere tanto reale quanto può esserlo questo che stiamo leggendo... E viaggiamo per mondi di fantasticheria.

Altri pensieri di Roberto...: Filosoficamente è più difficile pensare alla nascita che alla morte. Si capisce meglio il tempo che verrà dopo di noi che quello di prima.

Lo stesso di sempre: con Umberto Eco sempre c'è qualcosa da imparare.
-------------------------
L'ILLA DEL DIA ABANS

Un llibre que ens parla de l'època en que es descobrien noves terres i no se sabia ubicar-les al mig dels oceans. No sabia, la humanitat, determinar exactament la longitut (est-oest), qüestió fonamental a l'hora de llançar-se a la conquesta del món per part de les potències europees.
--------------------------
LA ISLA DEL DÍA DE ANTES

Un hombre naufraga y va a parar a un barco abandonado. Estamos en las antípodas; las antípodas de Londres, quien sabe si delante de las islas de Salomón, un poco a Oriente es "ayer", un poco a Occidente es "hoy".

A través de escritos del protagonista, nos adentramos en la época en que intenta descubrirse algún método fiable para determinar la posición en un puntos alejados de referencias conocidas. El problema mayor era la longitud, que a través de las estrellas no podía determinarse como se hacía con la latitud.

PODI-.

sabato 4 ottobre 2014

Suzhou - exótico


ESP-IT



mayo - 2009 - maggio

Yo debía ser un individuo exótico, raro con rasgos singulares,... cabello rizado, nariz grande, ojos azules.... El caso es que la persona de la derecha -un turista chino en la ciudad de Suzhou- quería fotografiarse junto a mí teniendo de fondo la Pagoda del Templo del Norte.

Los chinos en China, al menos en la parte oriental del país, visten más o menos como nosotros. No habría ni que decirlo pero yo esperaba que fuera diferente, probablemente debido a la contaminación de tópicos que nos llegan sobre China.
----------------------
Stavo visitando la Pagoda Buddista del Tempio del Nord (sec. IV) a Suzhou quando un turista cino mi chiese se potevo posare con lui per scattare una foto. Io, per lei, dovevo essere un personaggio esotico, ...i capelli ricci, il naso grande, gli occhi azzurri... Un occidentale!!

PODI-.

mercoledì 1 ottobre 2014

Estación - Stazione (Belluno)


IT-ESP



È la stazione della ferrovia a Belluno e anche delle autobus; c'è una importante rete di autobus nella provincia di Belluno a connettere tutte le piccole città in provincia. Belluno è circondata da grandi montagne, sebbene un po' lontane poichè la città si trova nel mezzo d'una vallata. Per ridurre questa lontananza ci sono delle bus e la ferrovia.

Ero arrivato in treno. dalla pianura padovana, e senza accorgermene il paessaggio era diventato dolomitico...

l'orologio segnava le 12,47... e io andavo al laco di Misurina.
-----------
Vamos subiendo la cuesta
que arriba mi calle se vistió de fiesta


Y es que coger un tren, si es por placer, siempre es una fiesta. El viaje que te lleva a Belluno desde Padua pasa con disimulo de las llanuras paduanas a las montañas dolomíticas con un chu-co-chu-co-chu-co que sigue el curso del río Piave mezclado con algún que otro fflliiiiissiii que alerta de la presencia del tren.

PODI-.

lunedì 29 settembre 2014

Esencia - Quiddità


IT-ESP-CAT



Sotto la pelle non c'è la semplicità, c'è tutto quello che progettiamo al nostro estero.
-------------------
Bajo la piel encontraríamos la esencia,
pero ¿qué encontramos?
----------------------
Villa del Arte
C/ de la Tapineria núm. 39 cantonada amb l'Av. de la Catedral - Barcelona
Els seus aparadors sempre són més impactants als vespres

PODI-.

domenica 21 settembre 2014

El canto de un euro - L'euro moneta in su (2 €)


IT-CAT-ESP



Si lancia una moneta in aria e cade rimanendo in piedi!! Miracolo!! Sì; miracolo, ma il miracolo non è che rimanga in su bensì che non inizi a rotolare e si perda per sempre, che è la cosa che finisce per accadere sempre con tutte le monete, si lancino in aria o no.

Adesso io domando...: due euro in su - due euro di taglio - due euro in piedi... Qual'è il modo buono di dire?
---------------
Quan remenant monedes una et cau de cantell i així es queda a mi em queda la sensació que alguna cosa s'ha produït a l'ambient que ha afavorit aquest fet tant improbable i que cal aprofitar el moment perquè pot ser l'inici d'una ratxa de bona sort... (el fet que l'euro no marxi rodant i acabi per escolar-se en algun lloc inaccessible ja és una sort en sí mateix).
----------------
"El canto de un duro", además de una frase en Español que denota el hecho de no haber conseguido algo por muy poco, también fue el título de un programa de TVE sobre economía en los inicios de la democracia.

Con el cambio de moneda, la expresión no se ha convertido en euros; no decimos "nos ha faltado el canto de un euro para..." También es cierto que los euros se sostienen en pie con mucha más facilidad que los antiguos duros, por lo que su canto no debe de ser tan estrecho como el del duro. Pero claro, un euro son algo más de 33 duros, y dos euros -la foto-, algo más de 66 duros, con lo cual ya puede sostenerse en pie con cierta facilidad, ya...

PODI-.

giovedì 18 settembre 2014

Monumento al Mulo


IT-ESP



Belluno; si fece questo monumento per ricordare gli muli che hanno partecipato nelle molte guerre in passato. Vicino alle stazioni della ferrovia e dell'autobus. I muli parteciparono nelle brigate alpine italiane dal 1872 fino al 1991. In quel momento -1991- c'erano 700 muli in tutte le brigate alpine; nella seconda guerra mondiale ogni divisione alpina aveva circa 3500 muli.

"Rucot" non lo sapeva; lui portava quello che gli uomini caricavano sulle sue bisacce ma non era consapevole che partecipava nella guerra, non sapeva che trascinava la morte sul suo dorso. D'altra parte, anche trascinava la difesa, ...questo sempre viene a seconda di chi lo spiega.
---------------------
No es el primer monumento que he visto dedicado a los animales que han participado en una guerra. El primero fue en Londres. En la población de Belluno -Veneto- existe este, dedicado a los mulos que se usaban en las brigadas alpinas hasta principios de los 90.

"Rucot" transportaba la muerte sobre su lomo, no sabía si para atacar a unos hombres en nombre de otros o para defender a esos otros del ataque de aquellos "unos". No sabía nada; hacía lo que le obligaban.

PODI-.

martedì 16 settembre 2014

Largo do Chiado



ESP-IT



Una de las zonas más elegantes de Lisboa, luminosa como toda la ciudad, el barrio de Chiado, el Barrio Alto.
----------
Lisbona mi è sembrata una città accogliente e forse tra i quartiere più gentili per me è Chiado, il quartiere alto. Il sole, la tremenda luce in tutta la città, una caratteristica molto importante, anche in Chiado.

PODI-.

domenica 14 settembre 2014

Catedral de València; la espera



CAT-IT-ESP

Era la nit i jo havia arribat unes hores més tard que els meus amics, des de Barcelona i amb tren. Ells havien aprofitat el divendres i en aquesta hora estaven al teatre. El nostre punt de trobada, rera la catedral...

Aquestes nocturnes sempre m'han semblat força atractives però mai me'n surto; ...llums que no hi ha manera d'atenuar, sèpies que no haurien de sortir però que prenen tot el protagonisme... En tot cas, va quedar així.



Un fine settimana a Valencia. Ero arrivato in treno, tre quattro ore dopo che i miei amici fossero arrivati. Quando sono arrivato, loro erano in teatro e il nostro appuntamento si era fissato dietro la cattedrale. Mentre aspettavo, la luce notturna in strada mi diceva di scattare qualche foto... È sempre lo stesso; penso che le foto notturne verranno bellissime e poi non mi piaciono come aspettavo.
-------------------------
Era viernes por la noche. El domingo siguiente no podía darse un paso de gente que había en este lugar. Aquel viernes yo estaba esperando que la función de teatro a la cual habían asistido mis amigos finalizase y pudiéramos encontrarnos como habíamos acordado. Yo había llegado a Valencia unas horas más tarde que ellos. Mientras les esperaba, algún que otro intento de foto nocturna.

PODI-.

lunedì 8 settembre 2014

Vista des del Canigó


CAT-IT-ESP

És de poc abans d'arribar al cim des de Cortalets. No l'encerto a endevinar quins cims estava veient; si la zona de Bastiments, la zona de Puigmal o d'altres que no sé. Dalt del cim la gentada era tal que no vaig treure ni mapa ni vaig entretenir-me a fer més fotos. Després, baixaríem per la xemeneia.



La salita alla Pica del Canigó ci regala vedute come questa, guardando al Sud. Il Canigó è in Francia, nei Pirinei. Si può salire da diversi posti; noi l'abbiamo fatto dal rifugio di Cortalets. Il cielo ha poche nuvole, ma alla fine de la gita la pioggia fece che arrivassimo bagnati.
--------------------
Subíamos al Canigó desde el refugio de Cortalets. La vista hacia el sur nos deleitaba con esta imagen, cuyos picos no acierto a reconocer, pero que estarían entre la zona de Vallter y la Cerdanya, a muy groso modo.

PODI-.

venerdì 5 settembre 2014

Verona sull'Adige - Río Adige



ESP-IT



24/06/2014

Verona se encuentra rodeada por el río Adige, que va serpenteando la ciudad con un par de meandros. Así, la parte antigua de la ciudad es costringida por uno de esos lazos. Esta vista está tomada desde el puente de piedra, sobre el cual me encuentro. Sobre la colina, el santuario de la Virgen de Lourdes.

Y hablaba con alguien un día sobre el río, que debía ser afluente del Po, pero no, con motivo de publicar de esta foto veo que desemboca directamente en el mar Adriático y que no es precisamente un río menor, que tiene 410 km y que si en algo es "sumiso" del Po es en ser el segundo más largo después de éste, entre los ríos italianos, claro.
--------------------
Il fiume Adige forma un meandro in cui interno c'è il centro storico di Verona.
Il lungo Adige è adatto per passeggiare, 
ci sono parecchi vecchi ponti,
qualche chiesa da visitare,...
e può essere un modo di andare da una parte all'altra della città
senza attraversare le strade del centro.
Per me, nonostante, è più interessante la parte ovest del meandro.


Il fiume Adige è il secondo più lungo dopo il Po, tra i fiumi italiani, 410 chilometri lungo. Io pensavo che fosse immissario del Po ma sfocia nel mare Adriatico.

PODI-.

venerdì 29 agosto 2014

Cordillera de las Espadas



IT-ESP-CAT



03/07/2005

La vista dalla cima del Posets o Pico Llardana, 3375 m. Avevamo dormito in tenda di campagna e presto iniziammo a salire. Noi due e il silenzio... A destra, la cordigliera de las Espadas.
-----------------------
Es la cordillera de las Espadas vista desde el Pico Llardana o Posets. Si la seguimos con la vista, el punto más alto el pico de las Espadas, 3332 m. y al final de todo, bajando,  está el Pavots o Tucón Royo, 3121 m., con un pequeño collar de nieve. Al fondo de la imagen, el Cotiella.
-----------------------
Anticicló, la línea negra en el cel... Vam tenir un temps fantàstic el dia que vam pujar al Posets, la vista des de dalt era magnífica, el silenci absolut i amb l'ajut d'un mapa, com quasi sempre féiem, intentàvem identificar els pics que ens envoltàvem.

PODI-.

mercoledì 27 agosto 2014

Plaça de Catalunya - la pluja


IT-ESP-CAT

È piovuto,
ancora lo fa un po',
il pavimento diventa un timido specchio
che non riusce a riflettere niente.
La fontana sfida la pioggia e fa sgorgare
più acqua di quella che cade



Avui sense coloms als quals donar de menjar,
avui amb el terra mullat;
potser els coloms ja sabem que no vindran els que deixen menjar,
potser ells també rellisquen al particular paviment de la plaça de Catalunya.
-----------------------------------------------------------------------------
Barcelona bajo la lluvia es una ciudad que vuelve a ser recuperada por los ciudadanos, por los barceloneses. Está en la calle quien se ve obligado a estar, a ir y a venir; las aglomeraciones de paseantes se relajan momentáneamente... La lluvia no acostumbra a durar mucho en Barcelona.

PODI-.

lunedì 25 agosto 2014

Dispersi in Russia - Desaparecidos en combate


IT-CAT-ESP

I dispersi nel fronte russo... I monumenti in memoria ai caduti, dispersi nei diversi fronti in cui Italia ha perso i suoi soldati sono dappertuttuo. A Farra d'Alpago, vicino alla sponda del lago Santa Croce, c'è questo che si vede, a ricordo dei dispersi in Russia e su altri fronti durante la Seconda Guerra Mondiale.

Un paese piccolissimo che vide come molti dei suoi uomini non ritornarono più; andarono a lottare contro i nazisti dopo che l'otto settembre 1943 la provincia di Belluno fosse annessa al Reich...



El front, la batalla, els ferits de guerra, la mateixa guerra i els desapareguts, els no trobats mai, que abans hi eren i ja no hi van ser mai més...

A moltes ciutats del nord d'Itàlia existeixen monuments conmemoratius dedicats als caiguts, als herois de diferents guerres, sobretot de la Primera i Segona Guerres Mundials. Aquest, a la població de Farra d'Alpago, és dedicat als desapareguts als diferents fronts, en especial al front rus entre els anys 1940 i 1945, quan molts d'aquesta petitíssima població de la província de Belluno van partir per lluitar contra els feixisme.
---------------------
Es un monumento recordatorio a los desaparecidos en el frente ruso, pertenecientes a una pequeña población de la provincia de Belluno, en el Veneto -Italia-. Toda esta zona está llena de pequeños recordatorios, o grandes como este, a los caídos y desaparecidos en la Segunda Guerra Mundial; también de la Primera.

Después del 8 de septiembre de 1943, los alemanes ocuparon la provincia de Belluno, anexionándola al Reich. En breve surgiría una resistencia por parte de jóvenes y mayores... Otros marcharían al frente ruso para no saberse más de ellos...

PODI-.

sabato 23 agosto 2014

Arena - Barbieri / Piazza Bra


IT-ESP-CAT



La piazza Bra a Verona accoglie diversi monumenti. Il più importante è l'Arena, l'anfiteatro romano, che dai tempi romani finora ha sempre avuto attività. A destra vediamo il palazzo Barbieri (architetto Giuseppe Barbieri) in cui si trova la sede della Municipalità (un posto in cui ripararsi dalla pioggia che l'indomani al giorno che ho fatto la foto cadrà).
--------------------
Un anfiteatro romano, l'Arena, preside con claro protagonismo la piazza Bra de Verona. A la derecha del mismo el Ayuntamiento, en el palacio Barbieri. Entre los dos, una bicicleta se desplaza por la zona como si pasase del presente al pasado...
--------------------
Del temps dels romans fins ara, d'una manera o altra, l'Arena de Verona ha tingut sempre alguna funció, potser amb algun periode d'oblit, però. Actualment es fan representacions d'opera al seu interior. A la dreta tenim la seu de l'Ajuntament, el palau Barbieri, que té aquesta funció des del 12 d'octubre de 1969.

PODI-.

giovedì 21 agosto 2014

Via Sant'Andrea


IT-CAT-ESP

Per via Sant'Andrea si può venire dal Duomo ma non ci si pùò andare, almeno in macchina...
Nessuno immagina che sotto le abitazioni a sinistra una galleria traversa Belluno,
il tunnel di Col Cavaliere.


No podem anar al Duomo si no voregem els edificis de l'esquerra.
No podem fer-ho si anem amb cotxe, però si anem caminant, tot recte per la via sant'Andrea el campanari ens espera!
----------------------
Al fondo el campanrio de la catedral de Belluno.
¿Quién imaginaría que bajo los edificios de la izquierda un túnel atraviesa toda la población?
El túnel de Col Cavalier.

PODI-.

martedì 12 agosto 2014

Belluno - Piazza delle Erbe


IT-ESP

La piazza delle Erbe è l'antica piazza del mercato, porticata sui quattro lati. Ancora oggi si fa un piccolo mercato all'aperto. Belluno è una città le strade e vie della quale o sono deserte o sono molto frequentate, a seconda dell'ora.

Oggi, quel giorno, venivo dal lago della Santa Croce, camminando... 20 chilometri: troppo, non pensavo che fossero tanti... Tutto il pomeriggio!



piazza delle erbe - belluno - 2014

Después de caminar unos veinte kilómetros por no querer esperar el autobús, llegué a Belluno, el centro mío durante esos días. Una vuelta por la parte antigua y unas fotos en la piazza delle erbe, donde alguna mañana aún se celebra mercado de verduras.

Mientras fotografíaba, algunos visillos se cerraron junto a la contraventana adjunta...

PODI-.

sabato 9 agosto 2014

Santa Giustina a Padova


ESP-IT



giugno 2014

La Basílica de Santa Justina, en Padua, vista desde el Prato della Valle, un sábado con un mercadillo que ocupaba toda la inmensa plaza. Los trabajos de restauración, y los puestos del mercadillo del sábado, impiden admirar la grandiosidad de esta Basílica. Al principio pensé que podría ser la Basílica de San Antonio, que también tiene unas cúpulas muy parecidas. El interior es muy luminoso.
---------------------
Santa Giustina a Padova non era nella mia guida... L'ho scoperta quando sono andato al Prato della Valle. Quando l'ho vista pensavo che potesse essere Sant'Antonio di Padova. L'interno è immenso e luminoso e accoglie il corpo di San Luca Evangelista.

PODI-.

giovedì 7 agosto 2014

La donna della domenica - Fruttero & Lucentini



IT

Ho visto il fim due volte e adesso ho letto il libro. Tra le volte che ho fatto così, questa debbo dire che mi è piaciuto il film tanto quanto il libro; di solito il libro mi piace di più.

Torino; questo libro è proprio Torino, le piazze, corsi, strade e via sono protagonisti, ...e le coline, dall'altra parte del Po. Un Torino degli anni settanta, d'estate, caldissima e afosa (non ci sono le arie condizionate e il caldo è sempre caldo, in strada, in lavoro, dovunque...

Allora, un assassinio. L'architetto Garrone è ucciso nel suo appartamento in via Mazzini, ucciso a colpi di... a colpi di un fallo di pietra!

ANNA CARLA: Una donna dell'ambiente, l'ambiente intellettuale della città. Un'annnotazione diretta al suo amico Massimo mette a tutti e due in una situazione compromessa a proposito del Garrone. È maritata ma non con Massimo.

MASSIMO CAMPI: Un uomo tra la trentina e la quarantina. Non ha mai lavorato; vive di rendita per via dei suoi genitori, i quali vivono in collina. Lui ha un appartamento in piazza Solferino. Amico di Anna Carla, giocano a dare un ruolo ai personaggi dell'ambiente che conoscono (quel tale in questa situazione direbbe così o farebbe quello...). Il suo fidanzato, un bravo giovanotto: Lello.

LELLO RIVIERA: Molto più energico del Campi, sempre disposto a pianificare un futuro insiemi e molto geloso, gelosissimo e insicuro del rapporto con Massimo; "allora, dimmi che mi vuoi bene, ma dimmelo adesso, ti voglio bene, dai" e Massimo che non stà mai a dirlo; Massimo è diverso, non ha bisogno di certe esternazioni emozionali... Lello, quando se n'accorge che Massimo potrebbe essere incolpato dell'assassinio del Garrone avvia un'indagine per conto proprio, Lello e la sua Fiat 500 gialla.

IL SANTAMARIA: Il commissario incaricato dell'indagine. Anna Carla si mostra interessatissima del corso delle indagini, giacché lei può essere incolpata. "Commissario, si sà già chi può essere l'assassino? mi dica cosa hanno accertato".

DE PALMA: Un altro commissario, anche lui porta le indagini ma come un secondo commissario, forse più operativo del Santamaria. Sembra che sia chi soffre di più il caldo.

L'americanista Bonetto, il geometra Bauchiero, le sorelle Tabusso, il marmista Zavattaro... sono altri personaggi di questo divertente romanzo.



PODI-.

domenica 3 agosto 2014

Prohibit enganxar cartells


IT-ESP-CAT



Cosa dice l'articolo 663 del codice penale?

Chiunque, in un lugo pubblico o aperto al pubblico; vende o distribuisce o mette comunque in circolazione scritti o disegni, senza avere ottenuto l'autorizzazione richiesta dalla legge è punito con la sanzione amministrativa pecuniaria da cinquantuno euro a trecentonove euro.

Allora su può concludere che l'affissione di questa placca non contravviene a sé stessa, poiché si deve supporre che abbia ottenuto l'autorizzazione richiesta dalla legge...

DIVIETO DI AFFISSIONE - ART. 663 C.P.
---------------------------
PROHIBIDO FIJAR CARTELES

¿Y la placa que lo anuncia? ¿no debería estar prohibida? No, porque el propio artículo regula que previa autorización sí podrá hacerse y debemos entender que autorización para anunciar la prohibición debe tenerla (todo esto sería por si nos pusiéramos puntillosos)
-------------------------------
Prohibit de fixar cartells ni enganxar res als murs, que per això ja està el facebook.

PODI-.

mercoledì 30 luglio 2014

La Gran Madre di Dio - 13


ESP-IT



09/07/2013 - 18:56

Mientras el 13 rodea la iglesia de la Gran Madre di Dio os diré que la estatua que está al pie de la escalinata representa a Víctor Manuel I, y es que la iglesia fue erigida en homenaje suyo, al regresar éste a su Turín natal en 1814.

Se dice que en los subterráneos de la iglesia se encontraría, como no, el Santo Grial... Entretanto, el 13 finaliza aquí su recorrido.
-----------------------------
Il 13 finisce quì il suo percorso. Sotto lo sguardo di Vittorio Emanuele I, circonda la chiesa de la Gran Madre di Dio e poi se ne va, traversando il ponte sul fiume Po e imboccando in via Po.

Il Sacro Graal... Si dice che nei sotterranei potrebbe essere il Sacro Graal, ma in confronto con la Sacra Sindone, del Sacro Graal di Torino non avevo mai sentito niente. Infatti non si mostra, nemmeno si è trovato...

PODI-.

giovedì 24 luglio 2014

Klosterplatz

ESP-IT



A pocos kilómetros de Friburgo, con el tranvía 2 se llega al pequeño núcleo urbano de Klosterplatz. Desde allí volví andando nuevamente hasta Friburgo. Era otoño de 2010, las cuatro menos diez. Si continuásemos, cambiando tranvía por autobús acabaríamos en el Schauinslandbahn, la estanción de telecabinas que nos subirían hasta el monte Schauinsland.
--------------------
È il tram 2 che ti porta a Klosterplatz da Friburgo. Klosterplatz è un borgo dal quale, in autubus, si può raggiungere la Stazione dello Schauinslandbahn, la cabinovia che sale al monte Schauinsland.

Io ero venuto quì nel tram e tornai a Friburgo camminando; una passeggiata pacievole e avvolta di campagna, boschi e belli paesaggi, soprattutto in autunno (2010).

PODI-.

domenica 20 luglio 2014

San Alessandro in Colonna - Campanile


ESP-IT



Está tomada desde la puerta de San Giacomo, en la Ciudad Alta, Bérgamo. Desde allí se ve toda la Ciudad Baja. Este es un campanario que no figuraba en mi guía turística. Me atrajo el reloj, para fotografiarlo; las 11:21. Bajo los relojes, las campanas, las 12 campanas.
---------------------------
Il campanile di San Alessandro in Colonna, Bergamo. Sono dodici campane, ma io l'ho fotografato perché c'erano gli orologi. Bergamo ha la città bassa e la città alta. La città alta è la città vecchia, ci sono le mura e quattro porte d'accedere. La foto è stata scattata dalla porta di San Giacomo.

PODI-.

venerdì 18 luglio 2014

at firts the roar

CAT-IT-ESP


Primer, el fragor de l'onada,
seguit del silenci de la mort.
Mai l'oblit de la memòria.

El fragor de l'onada: Longarone, sobre les 22h, 9 d'octubre de 1963 (Belluno, Veneto, Itàlia). Què és aquest soroll? la fi del món, digué ella... Un tros enorme de la muntanya de Toc cau sobre un embassament provocant una onada de 50 milions de metres cúbics d'aigua que sobrepassa la presa i pel barranc del Vajont cau de ple sobre la població...
El silenci de la mort: pràcticament 2000 morts, pràcticament tots de cop...
Mai l'oblit de la memòria: No oblidar la catàstrofe, ni els morts, ...ni els anys previs, on diferents estudis apuntaven a la possibilitat, pràcticament segura, que això succeíria.

la diga del vajont - l'emprenta del desprendiment
----------------------------------------------------------
Si trova, in diverse lingue, nel cimiterio monumentale a Fortogna, quattro chilometri circa Longarone. Il cimiterio delle vittime del Vajont. Non si devono dimenticare i morti, neanche gli anni precedenti in cui i tecnici, geometre, geologi avvertirono che questa strage potrebbe darsi. E si diede...

Questo link me è stato dato da Paola, è molto didattico e non si fa lungo: Marco Paolini racconta il Vajont
-----------------------------------------------------------
Días atrás os contaba sobre la catástrofe del Vajont, en Longarone. Hay un cementerio para las casi 2000 víctimas, más o menos a cuatro kilómetros de Longarone, en Fortogna; de ahí esta fotografía.

Primero el fragor de la ola,
después el silencio de la muerte.
Nunca el olvido de la memoria.

Ni olvidar a las víctimas ni olvidar el hecho de que los geólogos y otros técnicos advirtieron de la existencia de una grieta en la montaña de Toc que haría que con muchísima probabilidad -debido a la presencia del agua almacenada- se desprendiera una gran masa de montaña (más de dos kilómetros de largo por 500 m. de ancho y 250 m. de alto) provocando la catástrofe que finalmente se produjo.

PODI-.

mercoledì 16 luglio 2014

DIAMANT


IT-CAT-ESP

Diamant, Francesco Alberoni, l'Erotismo

Mi piaceva, questo posto. A mezza strada della giornata lavorale venivo quì a fare colazione; un caffè con latte (in Spagna sarebbe la misura di un cappuccino italiano ma il latte non viene montato). Il café con leche e il mio libro, l'erotismo stavolta.

Cinque minuti dal lavoro e quindici minuti di starci. Una buona luce, musica lounge a basso volume, ma non sempre, caldo in inverno (ci tocca il sole), fresco d'estate, tranquillo...

Ma poi ho pensato che mi era lontano; che infatti non erano cinque minuti, forse sette otto (e sette otto ritornare in lavoro)... E poi ho scelto un altro posto, ma questo era un buon posto da fare la mia colazione.
--------------------
Al matí, venia aquí algun cop, a prendre un café amb llet, llegir una mica,... fer un "break" a la feina d'uns minuts en un lloc relativament fresquet a l'estiu sense que calgués aire condicionat, amb una llum que m'agradava... Durant un parell de temporades la cosa anava així.

Després vaig considerar la distància que m'era més llarga del que jo volia, que volia llegir més i caminar menys...
--------------------
Diamantes para el café,
café para la lectura,
lectura para adquirir visiones.

A media mañana, descanso laboral; tan solo unos minutos pero aprovechados en un pequeño oasis del barrio de Gràcia. Un tiempo largo fue así, venir aquí, café con leche, libro,... Luego consideré que estaba lejos; estaba igual que antes, pero un día pensé "está lejos; voy y ya tengo que volver"; Hay otros sitios más cerca, también más económicos, sí... Este era chulo, eso sí. Quizás en un tiempo vuelva a estar cerca.

PODI-.