podi és podi

sabato 18 ottobre 2025

tic tac... ticchettio

 ES-IT

ES Tic tac, tic tac, tic... Hace un año me traje "al petit castell" el reloj que teníamos en Barcelona, junto a otros enseres de vida cotidiana. La decisión había sido tomada: vendríamos a Calella, al petit castell, dejando una calle oscura, unas escaleras difíciles de salvar y una serie de horas de soledad que empezaban a precisar una ayuda externa un tanto incierta... El cucú fue lo primero que traje, el cucú y otro reloj de esos que simulan ser de una estación de tren.

Sol, en todo caso mucha luz, ascensor y poder decir los domingos por la tarde "¡qué bien, carlis, no nos tenemos que ir".

Cuando sonaba, solía decir "éste, se ha hecho el dueño de la casa". El cucú vino primero, nosotros lo haríamos dos semanas más tarde. El experimento "a dos" duró 7 meses, siete meses que fueron muy buenos, para los dos, con mucho cariño por ambas partes, algún que otro berrinche,... en realidad nos cuidábamos los dos. Ahora, hará pronto cinco meses de que el cucú no escucha decir eso de "se ha hecho el dueño de la casa". Solo soy yo que escucha, eso sí, su tic-tac, tic-tac...


IT Un anno fa che ho deciso di andare a vivire a quello che chiamo il piccolo castello. Avevo lasciato il lavoro per poter fare il badante con mamma, per poter fare che lei potesse viveve nella sua "casita". L'orologio a cucù fu la prima cosa da trasferire, due settimane dopo, noi due.

Tic-tac, tic-tac,... e poi l'uccello che usciva a dirci che ora era. Allora, lei diceva "questo qui si è fatto il padrone della casa". Sette mesi è stata la duratura dello sperimento. Ce l'abbiamo fatta, lei felice di vivere qui (finora soltanto i fine settimana e durante l'estate quando io avevo le mie vacanze). Luce naturale, sole, ascensore e io con lei. Eravamo i due a darci amore e prendere cura l'uno dell'altro.

Tic-tac, tic-tac,... tutto continua, Contento per i sette mesi, triste, però. Tic-tac, tic-tac

12 commenti:

  1. El tic-tac compartit es un record més... els "berrinches" millor oblidar-los (ja sé que dir-ho es molt fàcil).
    Una abraçada Carlos

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Però tens raó, els mals moments formen part de la convivència habitual de tothom.

      podi-.

      Elimina
  2. Cinc mesos de records i aniran creixent, tot i que d'una manera més dolça...
    Aferradetes, Carles.

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Això és ben cert, de mica en mica és la dolçor que va guanyan l'amargor inicial.

      podi-.

      Elimina
  3. Il tempo passa e il tic-tac ce lo ricorda... È inevitabile pensare al passato e provare tristezza per le persone che non ci sono più, ma proprio per loro bisogna andare avanti e vivere più intensamente il tempo che rimane, così qualcosa di loro continua a vivere con noi.

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Mi dicevano poco fa che l'assenza fisica porta con sé una presenza costante.

      Grazie,
      podi-.

      Elimina
  4. Todo pasa, no hay nada que quede incólume. Incluso el cuco también pasará, el tiempo se encargará de ello, pero mientras tanto y estemos aquí debemos sobrellevar nuestro destino con la mayor dignidad posible, y evidentemente con el sonido del reloj que, como ves, también te trae bellos recuerdos.
    Salut

    RispondiElimina
    Risposte
    1. Pues sí, hay que seguir y adaptarse a una nueva realidad.

      podi-.

      Elimina
  5. Mi spiace ! L'orologio continuerà a segnare il tempo e a ricordarti chi non c'è più ma tu approfitta del tempo che hai davanti perchè si deve andare avanti ! Saluti.

    RispondiElimina